Het is ondertussen een paar decennia geleden dat ik tijdens mijn opleiding Plastische Kunsten schilderkunst volgde bij Oswald Kuijken. Op een zolder in een gerenoveerd oud Tiens klooster met de doordringend geur van olieverf, lijnolie en terpentijn stonden tientallen schildersezels met canvassen opgesteld. De lessen waren intens en tegen een hoog tempo. Maar de techniek was me te traag om na de opleiding nog te beoefenen; het duurde eeuwen voor de olieverf droog genoeg was voor een volgende laag.
De sneldrogende acryl duwde de olieverf naar de achtergrond, en geïnspireerd kocht ik een groot canvas (1.00 x 1.60) met de beste intenties.
Er gingen weer 10 jaren voorbij tot één van mijn kinderen - een enthousiaste leerling van de tekenacademie - de canvas van onder het stof haalde. Het thema was snel beslist: het zou een koe worden. Een frontale koe-buste. Halverwege ben ik bijgesprongen, het werd een leuke samenwerking. We zouden de schilderende variante van Nicci French worden :-)
En al snel volgde het tweede schilderij, een solowerkje. Een hond. Onze hond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten