ARDENNEN

Studio Brussel laat Andrea Bocelli door de luidsprekers galmen. De volumeknop open. Onze volgepropte auto bolt over de verlaten Ardeense toppen naar de gîte. Flarden mist en natte wolken hangen tussen de sparren. Klassieke muziek nooit zo gewaardeerd als op dit moment. Kippenvel.

Samen met een handvol andere natuurstenen boerderijen in een verlaten gehuchtje tegen het donkere woud. De regen valt met bakken uit de lucht, de nacht valt. In een lokaal winkeltje een vracht hout voor de haard en wat plaatselijke ambachtelijke specialiteiten voor de liefhebbers; wildpatés, uienconfituur en snoepgoed dat in Vlaanderen al een decennia verboden is.
In een hoekje van de woonkamer, naast de lange eiken kloostertafel staat een klassieke kerstboom te flikkeren. We stoken de haard warm en kraken alvast de eerste fles Sauvignon tot onze vrienden arriveren...

B&B in de Ardennen

gîte in Arlon

SAN FRANCISCO

"...na het land van mannen in houthakkersplunje met petten en lange baarden, obese vrouwen in te kleine lycra, pickup-trucks, drankfonteinen softdrinks, gefrituurd eten, armtierige trailerparken & industriële landbouw zover het oog kan reiken, naar een stukje atypisch Amerika: SAN FRANCISCO.
wat een stad! zo mooi als we het herinnerden.
4O heuvels bezaaid met de mooiste houten Victoriaanse woningen in lieve pasteltinten. een spectaculair zicht op de oceaan van op iedere straathoek.
restaurants & bistro's met terrasjes, knusse straten en een heel andere bevolking. dit lijkt Europa wel!
er wordt heel wat gegild op de achterbank als we in ware roller-coaster-stijl de buitengewoon steile straten op en af rijden. Alcatraz en de Golden Gate staan te blinken in de baai.
tegen sunset vallen we op goed geluk een Italiaans ristorante binnen. Capp's corner, een gezellig familierestaurant met geruite tafellakens, waar afgaand op de grote ingekaderde foto's aan de wand, al heel wat sterren aanschoven. de eigenaar komt al snel bij ons zitten, de wijn 'on the house'. het was het lekkerste diner van de afgelopen 2 weken..."

"...het was 3000 km geleden, sinds Santa Monica en zijn leuke cruisers op het strand, dat we nog gefietst hadden - dus vanmorgen allemaal helmen op en met mountainbikes van Pier 39 via Fishermen's Wharf naar de Golden Gate. de haven en kust zijn hier met hun hellingen een stuk pittiger, maar de panorama's vanuit de hoogtes ook een stuk spectaculairder.

we fietsen door het sportdorp in de haven, van waaruit de afgelopen dagen het wereldkampioenschap zeilen in de baai georganiseerd werd. 

we fietsen ook langs zeeleeuwen en pelikanen, langs standjes met crab chowder, Alcatraz-gadgets en oesters met parels.

we sluiten de namiddag af in het zwembad, geven onze laatste centen uit in de Apple-Store en maken voor de laatste keer onze koffers..."

Yosemite National Park

“… het is zaterdag en we zitten ondertussen in Yosemite National Park, ver van de bewoonde wereld: geen internet of gsm-bereik, het is even wennen. De afstanden die we de afgelopen dagen aflegden, zijn enorm. Vaak rijden we na een hele dag op de baan, pas na zonsondergang de bergen in naar een volgend Nationaal Park. De heuvels van het voorgebergte zijn begroeid met hoog gras - prairie’s - die deze tijd van het jaar goudgeel zijn. Prachtig.
Yosemite is een hele klim. File onderweg, dat belooft niet veel goed. We rijden hoger de bergen in: een brede vallei met groene open weides, omzoomd door hoge naaldbomen en steile granieten wanden. Hoge klippen, omlaag duikende watervallen, gigantische bomen, maar spijtig genoeg massa’s toeristen. Iedere Amerikaan wil 1x in zijn leven yosemite bezocht hebben, zoals moslims Mekka. De campings zijn een jaar vooraf al volzet. Met duizenden klimmen we langzaam de berg op naar een enorme waterval.
De jongens stappen in na volging van Tom Waes naar El Capitan om een klein klimmetje te wagen, terwijl ik achtergelaten op een open plekje in het bos, geen seconde gerust ben met al die zwarte beren in de buurt. Maar de wildlife is niet erg wild meer – herten zijn benaderbaar, eekhoorns knuffelziek. De rangers geven de raad eens luid te gillen als er een beer in je buurt komt...
Om 5 u houden we het voor bekeken en vertrekken terug naar de lodge. 2 zwembaden maar de boys gaan zwemmen in de warme rivier, dezelfde rivier die gevoed wordt door de waterval. Al vlug komen ze enthousiast vertellen dat ze goud hebben gevonden. De avondzon doet de fragmentarisch kleine drijvende goudschilfers glanzen in het water - wondermooi! En wat dan volgt, is hilarisch, met  metalen kookpotdeksels uit het appartement spoelen ze grint in de rivier – en terwijl ik dit schrijf zijn ze aan de keukentafel met een pincet goudschilfers aan het plukken - goudkoorts!…"

MONUMENT VALLEY

"...vandaag rijden we kriskras door Navajo-land, een oppervlakte ter grootte van België, maar het aantal verharde wegen is op één hand te tellen. veel fantasie heb je niet nodig om cowboys en huifkarren door Monument Valley te zien rijden. mustangs galopperen langs onze wagen. de rode gigantische rotsen markeren als kathedralen de vallei.
we trekken dieper de onbewoonde wereld in, verlaten het toeristisch pad en rijden de Indiaanse nederzettingen binnen - doen boodschappen in hun kleine winkeltjes (laten het gedroogd bizonvlees aan ons voorbij gaan) en bezoeken oude ruïnes - hun prehistorie is maar een zucht geleden.
het landschap is een kopie van de Australische Outback met rode monolieten à la Ayers Rock. na iedere heuvel een niet te evenaren uitzicht, om iedere hoek nog een mooiere canyon of rots. duidelijk hoe de aarde zich gevormd heeft. pootafdrukken van dino's maar uit te kiezen - de boys kirren.
het meest eenzame en droge stukje Amerika telt maar een paar cm regen per jaar. maar wij maken een regendans: de blauwe lucht verandert in een zwart gordijn, een vuurwerk van bliksemschichten verlicht de horizon. hier en daar zien we stof opstuiven door een wervelwindje. SUV's zoeken langs de kant van de weg bij elkaar beschutting, niet wetend wat te verwachten. de natuur wordt indien mogelijk nog mooier, de rode glooiende naakte rotsen steken schril af tegen de zwangere lucht.
we zijn het er unaniem over eens, dit is het mooiste stukje op aarde..."

NAVAJO'S

Kajenta, Arizona

"...na een dag langs indrukwekkende canyons, woestijnen, plateau's en de woeste Colorado rivier rijden we de Four Corners binnen, een uitgestrekt geïsoleerd gebied deels Utah, Arizona, Colorado en New Mexico, bezaaid met nationale monumenten en parken, oude ruïnes en spectaculaire kloven, en vooral: grotendeels indianenreservaat.
honderden kilometers oogverblindend en afwisselend landschap, met dan
te midden van al die schoonheid in groot contrast de huisvesting van duizenden Indianen: uitgeleefde caravans & platen hutten. zonder het minste comfort. armoede en ellende. dit is het verborgen stuk Amerika dat wij niet kennen.
iedere 100 km een bevoorradingspunt, met hooguit een tankstation en hamburgertent. wij houden voor de nacht halt in Kayenta, met uitzicht op Monument Valley. het hotel wordt gerund door Navajo-indianen, de kamers zijn met traditioneel felgekleurd weefwerk ingericht. jonge Indiaantjes verzamelen 's avonds rond de hamburgertent. en dan zien we dat ze niet anders zijn dan andere tieners, met hun nieuwste iphones en ipads, surfend op de gratis wifi.."

HET HUIS IN HET BOS